مِثِ هر روز اَگَه گولُم بِزَنی
mese har ruz aga gulom bezani
غُل و زَنجیر اَگَه وا پام بُبَنی
γol o zanjir aga vâ pâm bobani
مِثِ مَحْکوم اَگَه دارُم بِزَنی
mese mahkum aga dârom bezani
اَگَه آتِش وا دُمارُم بِزَنی
aga âteš vâ domârom bezani

دِگَه م تنهام بَخدا دِگَه م تنهام بَخدا
degam tanhâm baxodâ degam tanhâm baxodâ

مِه وُ تو وا یَه زَبُن حرف اَزنیم
me vo to vâ ya zabon harf azanim
مِه وُ تو بُلبُلَکِ یَک چَمَنیم
me vo to bolbolake yak čamanim
تو مه اِی مه تو اَم و ما یَکی اِیم
to me ey me to am o mâ yaki eym
بی خو تو چشمُن هم گور اَکَنیم
bey xo tu češmone ham gur akanim

دِگَه م تنهام بَخدا دِگَه م تنهام بَخدا
degam tanhâm baxodâ degam tanhâm baxodâ

تو چِشِت عالم ِرَبّانی اُمَه
tu češt âlame rabbâni oma
گَپِ حافظ قلم ِمانی اُمَه
gape hâfez qalame mâni oma
مثِ نِی از اُستَخُن خالی اَبُم
mese ney az ostaxon xâli abom
باشَه که دِلبر ِجُنجُنی اُمَه
bâša ke delbare jonjoni oma
دِگَه م تنهام بَخدا دِگَه م تنهام بَخدا
degam tanhâm baxodâ degam tanhâm baxodâ

مِثِ بارُن اَگَه خَرسُم بِچَکِت
mese bâron aga xarsom bečaket
عشق اَگَه مثل زالو اُمبِمَکِت
ešq aga mesle zâlu ombemaket
اَگَه ویرُن مِثِ باد اِتکِه دِلُم
aga veyron mese bâd etke delom
اگهَ حِیرُن مِثِ یاد اِتکِه دِلُم
aga heyron mese yâd etke delom

دِگَه م تنهام بَخدا دِگَه م تنهام بَخدا
degam tanhâm baxodâ degam tanhâm baxodâ

دل تنگُم اَگَه اسطورَه بَشِه
dele tangom aga ostura baše
اَگَه شعرُم همَه وا سورَه بَشِه
aga še’rom hama vâ sura baše
بِی خو یَکدَم روی سینَه م ایچَلُند
bey xo yak dam ruye sinam ičalond
هَمَه او بودُم اَزُم هیچّی نَمُند
hama ‘u budom azom hičči namond

دِگَه م تنهام بَخدا دِگَه م تنهام بَخدا
degam tanhâm baxodâ degam tanhâm baxodâ

بندرعباس زمستان 1350